به اجمال می توان گفت اسلام در برخورد با آداب و رسومى که مردم به آن اعتقاد داشته‏ اند سعى کرده با هدایت آن به سمت جهات مثبت، یا تفسیرى نو از آن، جنبه‏ هاى منفى آن را از بین ببرد؛ به عنوان مثال عید نوروز جنبه‏ هاى مثبت و منفى متعدّدى دارد، جنبه‏ هاى مثبت آن نظافت، صله رحم، کمک به اقشار ضعیف و کم در آمد و مانند آن است؛ و جنبه‏ هاى منفى آن، تشریفات کمرشکن، چشم و هم چشمى، مسافرت‏هاى گناه ‏آلود، شکستن مرز محرمیّت‏ها و امثال آن مى‏باشد. لذا اگر به جنبه‏هاى مثبت آن پرداخته شود و از جنبه‏هاى منفى آن اجتناب گردد، طبق روایات  عید نوروز طبیعى، عید تشریعى هم مى‏شود و مورد تایید اسلام است.

از طرفی اسلام به شدت با مظاهر شرک و بت پرستی مخالفت کرده و از بدعت و اموری که جنبه‏هاى منفى آن فراوان است نهی فرموده ؛ و مراسم چهارشنبه سوری که هرساله به عده ی زیادی خسارت وارد می کند و افراد زیادی بخاطر آن آسیب می بینند و از مظاهر شرک و پرستش غیر خدا می باشد از این دسته است و قطعا مورد تایید اسلام نمی باشد؛ اما عجب این است که: بعضى از دانشمندان و حتى برخی تحصیل کرده گان را مى‏بینیم که گاهى با کمال شگفتى به خرافات مضحکى همچون «پریدن از روى آتش» در روزهاى آخر سال تن در مى‏دهند و میل دارند آتش ‏پرستى را به نوعى زنده کنند که در حقیقت منطقى جز منطق اعراب زمان جاهلیت ندارند.